|
Kuran’ın
aşağıdaki ayetlerine dayanarak, Müslümanların
hemen hepsi İsa'nın haç üstünde öldüğünü
reddederler:
[“Biz,
Allahın Resulü Meryem oğlu İsa Mesih'i öldürdük”
diyorlar. Oysa ki, O'nu öldürmediler, O'nu
asmadılar da; sadece o onlara benzer gösterildi.
O'nun hakkında tartışmaya girenler, O'nunla
ilgili olarak tam bir kuşku içindedirler.
Onların, O'na ilişkin bir bilgileri yoktur,
sadece sanıya uymaktalar. O'nu kesinlikle
öldürmediler. Tam aksine, Allah O'nu kendisine
yükseltti. Kur'an:157,158]
Bu
ayetler sadece Yahudilerin İsa'yı çarmıha
gerdikleri ve öldürdükleri --pek doğaldır
ki, Mesih'lerini öldürmüş oldukları değil--
iddiası ile yalnızca çelişmekle kalmıyor,
aynı zamanda İsa'nın haçta can verdiği şeklindeki
temel Hıristiyan inancına da ters düşüyor.
İsa'nın ölümüne ve yeniden dirilişine ilişkin
Kuran'da yer alan diğer atıflar ileriye
dönüktür. İsa, haç üstünde ölmemiş, yukarı
alınmıştır, ölüm ve diriliş uyarınca yeniden
gelecektir.
Haç üstünde olup biten neydi? Kimi Müslümanlar
Yahudilerin bir başkasını, Tanrı'nın İsa
görünümü verdiği birini çarmıha gerdiklerini
söylemektedir. Bu kişinin Yahuda İskariyot,
Sirene'li Simun ya da bir Romalı olması
muhtemeldir. Diğer yorumcular İsa yerine
bir başkasının çarmıhta can vermiş olmasını
ahlaki yönden makul bulmadıklarından olsa
gerek, kararsızdırlar ve konuya değinmekten
kaçınırlar. Müslümanların çoğunluğu tarafından
iman dışı kabul edilen Ahmediye hareketinin
taraftarlarının inancı ise, İsa'nın bir
baygınlık geçirip daha sonra ayıldığı yönündedir.
Müslümanların şunu da ilave etmeleri mümkündür:
Tanrı, kendi sadık peygamberi ve hizmetkarı
İsa'nın haçın üzerindeki utanç dolu ölümüne
asla izin vermezdi.
iİşte
bu nedenledir ki, Müslümanlar İsa'nın haç
üstünde ölümünü reddederler. İsa'nın Oğulluk
niteliği veya Kutsal Üçlüğünün kavranmasında
Müslümanların zorlanışını anlayışla karşılanabilir.
Bu tür açıklamalar İncil'de kuvvetlice temellendirilmiş
olmakla birlikte yine de imana ilişkin konulardır.
Ama olayın tanrıbilimini de ilgilendiren
önemi de bir yana, İsa'nın haçta ölümü,
inançlı olsun olmasın, Müslümanlardan başka
herkesçe kabul edilen bir tarih gerçeğidir.
Yeni
Ahit'in titizlikle her okunuşu, Mesih'in
ölümü ve tekrar dirilişinin İncil'in mesajının
çekirdeğini oluşturduğunu ortaya koyar.
İncil'in kayıtlarının önemli bir bölümü
bu olaylara ayrılmıştır. İsa, kendisi de
bu olayları sürekli olarak önceden bildirir.
Bu olayların, üstü örtülü şekilde de olsa,
Eski Ahit'te yer aldığını O görebilmiştir.
O'nun öğretisi de, işleri de bu olaylara
işaret eder, gerçekte onlara bağlıdır:
Mesih
olarak acı çekmeli, ölmeli ve ölümden dirilmelidir.
Bunu anlamada yetersiz kalmaları nedeniyle
kendi elçilerini azarlar. Sonraları gerçeği
görebilen Petrus, Elçilerin İşleri'nin ilk
bölümlerinde belirtildiği üzere, bunları
İsa 'nın vaizliğinin kalbi olarak ilan eder.
Pavlus da İsa ve Petrus'un ardından kendisi
için birinci derecede önemli olanı şöyle
dile getirir: “. ..Mesih,
günahlarımıza karşılık öldü, gömüldü ve
üçüncü gün ölümden dirildi (1.Korintliler
15:3,4). Aynı şekilde, ilk kilise
babalarıyla Hıristiyan birliğinin yazı ve
kararları da keza aynı şekilde İsa'nın ölümü
ve tekrar dirilişi üzerinde odaklanır. Kilisenin
kuruluşundan itibaren İsa'nın elçileri,
bu olayları anma amacıyla Rab'bin son akşam
yemeğini kutladılar.
İslam,
İsa'nın kurtulduğunu ileri sürüyor. Ancak,
Tanrı'nın egemenliği İsa'nın kaçışı ile
korundu ise, diğer kısımlarında Kur'an nasıl
olup da Yahudilere vaktiyle öldürdükleri
peygamberlerin ve elçilerin hesabını soruyor?
[Kur'an 4:155;5:70]
İsa'nın
kaçışı bir gerçekse, o zaman kendisi hakkında
bizzat öngördüğü kaderden mi kaçmış oluyor?
Eğer ölmezse, ancak toprağa düşüp öldüğünde
çok ürün veren buğday tanesine nasıl benzeyecek?
(Yuhanna 12:24) Bizlere
ölüme kadar sevmeyi öğütleyen Mesih, kendisi
mi kaçacak ölümden? (Yuhanna
15:13) Meseleye Yeni Ahit'in yaklaşımı
ile, İsa'daki 'islam-teslimiyet', diğer
deyişle, yaşamda ve ölümde O'nun Göksel
Baba'sına tam bağlılık ve teslimiyeti aslında
İslama mükemmel bir örnektir. O, ıstırap
ve ölüm kabından Göksel Baba'sının iradesi
doğrultusunda içer. O, Tanrı Kuzusu olduğu
için iyi Çobandır da...Ve günahlı insanlık
için Tanrı'nın fidyesidir.
Kuran’a
göre Tanrı her millete rehberlik mesajı
ile peygamberler göndermişti. Rehberlik
mesajı öncelikle önemli idi. Çünkü bu Tanrı
Sözü idi, peygamber ise yalnızca bir aracı,
bir kanaldan ibaretti. Öte yandan, Y eni
Ahit'in açıklıkla gösterdiği üzere, İsa
Mesih'in bizzat kendisi Tanrı sözüdür. Tanrı'nın
yaşayan mesajı olarak 0, insanlığı yalnızca
yönlendirmekle yetinmeyip onu kurtarır da.
Yeni Ahit'in İsa'nın ölümü ve tekrar dirilişi
üzerinde özel bir şekilde yoğunlaşmasının
nedeni de budur. Yalnızca bu iki olay İsa'nın
dünya üzerindeki yaşamına anlam verir.
Kuran’da
Tanrı kendi merhametinden bahseder
[6:12]. Kuran'da yer alan bu harika
İfadenin bir Hıristiyan tarafından Yeni
Ahit terminolojisine çevrilmesine izin verilseydi,
o da bunun üzerine, Kurtarıcı Mesih'in kendisinde
mevcut sonsuz merhametiyle, bu dünyada Tanrı'nın
ve O'nun İlahi Sözünün bir görünümü olduğunu
ileri sürmeyecek mi idi? Çünkü, “Tanrı,
bize olan sevgisini şununla kanıtlıyor:
Biz daha günahkarken, Mesih bizim için öldü”
(Romalılar 5 : 8)
Sonraki
Sayfa (Yahudiler ve Hıristiyanlar Kutsal
Yazıları Değiştirdilermi?)
|
